سلا م  بر عزیزترینم

20 سال قبل بود.      نیمه شعبان.        ما تازه عقد شده بودیم.

این حرفا رو نتونسته بودم بگم (مثه همیشه که کلی حرف دارم ولی بلد نیستم بگم) 

تو دو برگ برات نوشتم و با یه عیدی کوچولو وقتی برات وسایل سفر آماده می کردم پیچیدم لای حوله ات و گذاشتم توی ساک ات.

    -----------------------------------------

  " ترا باتمام وجود  دوست دارم چون خدا را دوست دارم.

بیا با هم باشیم و همدیگر را برای خدا بخواهیم بسوی او صعود کنیم و حرکت یکدیگر را سرعتی بیشتر بخشیده در این سفر دور ودراز و دراین جاده های ناهموار و پر پیچ و خم و پر سوز و گداز همراه و همسفر خوبی باشیم .

  موانع مادی و دنیا طلبی را پشت سر گذاریم   زشتیها و ناپسندیها را از بلندیهای  ایمان   به دره های هولناک جهل و کفر پرت کنیم.

همگام و همدل از سختیهای گناه  و هوس به آسانی عبور کنیم .

 و اگر لحظه ای پرده ی غفلت جلوی چشمانمان را گرفت و لغزیدیم وقتی خود را در معرض سقوط از پرتگاه دیدیم و به خود امدیم با هم بگرییم و از معبود بی نیاز طلب مغفرت کنیم و اشکهای پاک  و زلالمان به هم بپیوندد و خدای آمرزنده به میمنت پاکی اشکهایمان ما را دوباره بپذیرد.

   وقتی مشکلات بر ما آسان شد و ناهمواری ها را پشت سر گذاشتیم دست  بدست هم بدهیم و چشم به خورشید ابدیت دوخته و مشتاقانه بسوی بلندیها بپرواز درآئیم و شادمانه اشک شوق حلقه زده درچشمانمان را فرو ریزیم و باز هم آنها با پیوستن به یکدیگر نظر رب رحمان را بسوی ما جلب کنند و "او " که درهمه حال نظاره گر ماست ما را به شکوه یکی بودنمان و پاکی و زلالی آب دید گانمان یاری دهد و هر چه بیشتر به خود بطلبد .

بیا که صفای عشق را گرمی ببخشیم و به زلالیش پاکی . و با محبت خود به دیار یکتا معبود جهانیان بشتابیم .  "

                                                             همسفرت             4/3/66